Vraag:
Is het gezamenlijk bidden van Tarawieh een Bidcah (een religieuze innovatie), omdat dit niet gebeurde in de tijd van de Profeet (vrede zij met hem) en de eerste die dit invoerde was cOmar ibnoe al-Khattaab (moge Allah tevreden zijn met hem)?
Antwoord:
Het idee dat het tarawieh-gebed een bidcah is, is niet correct. Wij moeten echter vragen of het überhaupt één van de soennah’s was van cOmar ibnoe al-Khattaab omdat het tarawieh-gebed niet gedaan werd in de tijd van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) maar pas in de tijd van het kalifaatschap van cOmar, of was het toch van de Soennah van de Profeet (vrede zij met hem)?
Sommigen beweren dat het één van de soennah’s was van cOmar ibnoe al-Khattaab en zij baseren dit op het volgende; cOmar gaf Oebbay ibnoe Kacb en Tamiem ad-Daari opdracht om de mensen voor te gaan in het bidden van elf rakcaah. Toen cOmar naar buiten ging en de mensen zag bidden zei hij: “Wat een goede bidcaah (innovatie) is dit!” Dit zou erop duiden dat het tarawieh-gebed tot dan toe niet werd voorge- schreven. Deze mening is echter Dacief (zwak) en degenen die deze mening delen, slaan geen acht op de overleveringen die in Sahih al-Boechari en Sahih Moeslim zijn opgenomen. Er is namelijk overleverd dat de Profeet (vrede zij met hem) zijn metgezellen drie nachten voorging in het gebed en op de derde of vierde nacht ging hij hen niet meer voor in het gebed. Hij zei: “Ik vreesde dat het(tarawieh-gebed)verplicht voor jullie zou worden gemaakt.”
(al-Boechari)
In een andere versie zegt de Profeet (vrede zij met hem): “Ik vreesde dat het nachtgebed (tarawieh-gebed)voor jullie verplicht zou worden gemaakt en dat jullie hiertoe niet in staat zouden zijn (om dit na tekomen).”
(Moeslim)
Het tarawieh-gebed is dus wel degelijk onderdeel van de Soennah van de Profeet (vrede zij met hem). De Profeet (vrede zij met hem) gaf ook duidelijk de reden aan waarom hij stopte met het verrichten ervan, namelijkde vrees dat het een verplichting zou worden. Hij zei dus niet dat het niet was voorgeschreven. Deze angst was niet langer meer gegrond na de dood van de Profeet (vrede zij met hem), want met zijn dood stopte tevens de Openbaring en bestond dus niet langer meer de bezorgdheid dat het tarawieh-gebed zou worden verplicht. Op het moment dat deze angst niet langer meer bestond, werd het tarawieh-gebed hersteld tot de positie van Soennah.
Sheich Ibn cOethaymien
cAa’ieshah overlevert dat de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem)iets zou laten te doen terwijl hij ervan hield, opdat de mensen hem niet zouden volgen en het (vervolgens) verplicht zou worden gesteld voor hen.
(Boecharie)
An-Nawawi zei: “Dit geeft aan hoe vriendelijk en medelevend de Profeet (vrede zij met hem) was voor zijn Oemmah (gemeenschap).”
Het beweren dat het tarawieh-gebed geen onderdeel is van de Soennah van de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) is derhalve ongefundeerd, het is juist een onderdeel van zijn Soennah. Hij liet het uit angst dat het tarawieh-gebed verplicht zou worden gemaakt voor zijn gemeenschap. Toen hij stierf, was deze angst niet meer nodig. Aboe Bakr (moge Allah tevreden met hem zijn) was bezig met het bestrijden van de afvalligen en daar kwam bij dat hij slechts twee jaar regeerde. Toen cOmar kalief werd en de toestand van de moslims zich stabiliseerde en zij zegenvierden, gaf hij de mensen opdracht om zich te verzamelen voor het tarawieh-gebed in de maand Ramadan, zoals de mensen dit ook deden met de Profeet (vrede zij met hem). Het enige dat cOmar deed was terug gaan naar de Soennah van de Profeet en het opnieuw laten opleven.
En Allah is de Bron van kracht.
Sheich Mohammed Salih al-Munajjid