Omdat mensen inzetten en hopen op een lang leven, vergeten ze dat de dood hen constant in de ogen kijkt. We wonen uitvaarten bij, dragen lijkenkisten op onze schouders en condoleren nabestaanden met de dood van hun geliefden, maar vergeten dat ook wij op een dag diezelfde dood in worden gedreven. Een dag waarop wij onze zekerheden moeten inruilen voor een kille koude gat in de grond.
Iedereen is geneigd om de gedachtenis aan de dood te verdringen en de focus compleet te richten op het leven. Een uitzondering hierop is een gelovig iemand. Iemand die gelooft in de ontmoeting met zijn Heer houdt de gedachtenis aan de dood altijd levend, en bereidt zich daarop voor middels het verrichten van goede daden. Hij toont continu berouw en roept zichzelf steeds ter verantwoording. Hij telt zijn zonden en zegeningen en vreest een Dag waarop de harten verdrietig in de kelen zullen blijven steken. Hij is bang voor de Bestraffing na de dood en hoopt op de Clementie van zijn Heer. Hij is weliswaar fysiek in deze wereld aanwezig, maar zijn geest is volledig op het Hiernamaals gericht.
Imam Aboe Ismail