Beste
broeders en zusters, wanneer deze verheven religie: de Islam op de juiste en
zuivere manier overgebracht wordt, zal deze altijd geaccepteerd worden door
mensen waarvan de natuurlijke aanleg niet vervuild is, dit ongeacht hun
religieuze achtergronden.

Dit
is het verhaal van een Joods meisje dat de Weg vond naar haar Schepper. Het
verhaal is geschreven door haar vriendin, die schreef:

“Ik
zag haar voor het eerst met haar stralende gezicht in een moskee, die op een
heuvel lag in een kleine stad in Amerika. Ik zag haar, terwijl zij een
Engelse vertaling van de Koran las. IK groette haar met de Islamitische
groet, waarna zij heel vrolijk reageerde. Wij raakten toen in gesprek en al
heel snel werden wij beste vriendinnen. Op een avond zaten wij eens met
elkaar aan de rand van een meer waar zij mij haar verhaal deed over haar
bekering tot de Islam deed. Ze zei: ,,Ik groeide op in een Amerikaansjoods
huishouden dat uit elkaar was gevallen. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen,
trouwde mijn vader opnieuw met een andere vrouw, die mij veel leed en pijn
toebracht. Toen ik zeventien was, rende ik van huis weg en leefde ik als een
zwerver op straat. Hier kwam ik in aanraking met een aantal Arabische
jongeren. Volgens mijn dakloze vriendinnen waren ze heel gastvrij en erg
vriendelijk, maar ikzelf had een grote hekel aan Arabieren.

Na
een tijdje raakte ik gewend aan het leven op straat. Toch voelde ik mij
nooit gelukkig of veilig. Sterker nog, ik leed een triest en waardeloos
leven. Na verloop van tijd voelde ik de behoefte om mij te verdiepen in mijn
geloof om zodoende innerlijke rust en levenskracht te vinden, maar het
Joodse geloof heeft mij niet kunnen overtuigen. Het is een geloof dat geen
respect toont voor vrouwen of voor de mensheid wat dat betreft. Het is een
individualistische godsdienst die ik ontzettend haatte. Het is een religie
waarin de achterlijkheid heerst. Elke keer dat ik een vraag had, herinner ik
me, kreeg ik hier nooit antwoord op.

Later
besloot ik mij te bekeren tot het Christendom: het geloof van de
tegenstrijdigheden waarin het gezonde verstand nooit kan geloven. Terwijl
zij van ons vragen om ons hieraan over te geven. Ik zat voortdurend met de
volgende vragen in mijn hoofd: “Hoe kan de Heer Zijn zoon doden? Hoe kan
Hij kinderen verwekken? Hoe kan onze religie drie goden hebben, terwijl wij
geen van hen kunnen aanschouwen?” Ik begon te twijfelen en besloot alles
in de steek te laten. Ik wist dat er maar één Schepper is. Nachten lang
was ik aan het piekeren tot het aanbreken van de ochtend. Ik raakte helemaal
van slag, totdat ik op een avond, vlak voordat het begon te schemeren, op
het punt stond zelfmoord te plegen. Dit alles vanwege de slechte
omstandigheden waarin ik verkeerde. Ik leefde een duister en zinloos leven.
De regen stortte met bakken uit de hemel, de donkere wolken, die mij als een
gevangenis omringden, stapelden zich op elkaar. De sfeer was erg akelig en
het leek of de bomen mij vol haat aankeken. Ik keek uit het raam van een
afgelegen huis waar ik de God smeekte: “O Heer, ik weet dat U er bent en
van mij houdt. Ik voel me opgesloten en ik ben Uw zwakke schepsel. Leid mij
naar het Rechte Pad. O Heer, het is aan U om mij te leiden óf mijn leven te
nemen.” Vervolgens begon ik hevig te huilen totdat ik in slaap viel. 

Ik
werd ‘s ochtends wakker met een verruimd hart wat mij zelden overkwam. Ik
ging zoals gewoonlijk naar buiten om wat eten te zoeken, hopende dat ik
iemand tegen zou komen die mijn ontbijt kon betalen of dat ik tegen een
kleine betaling een klusje kon doen. Ik kwam één van de Arabische jongens
tegen waarmee ik een lang gesprek had. Hij vroeg mij of ik na het ontbijt
met hem mee naar huis wilde gaan. Ook bood hij mij aan om samen met hem te
gaan wonen. Ik besloot om met hem mee te gaan. Terwijl wij aan het eten en
drinken waren en plezier hadden, kwam een bebaarde jongeman binnen. Zijn
naam was Sa^cd, zoals ik vernam toen mijn gezelschap zijn naam
verbaasd uitriep. De jongeman pakte mijn vriend bij de hand en stuurde hem
weg, waarna ik begon te trillen. Ik stond immers oog in oog met een
terrorist, zoals ik hen zag. Terwijl de jongeman niet eens iets had gedaan.
Beleefd vroeg hij me of ik naar mijn eigen huis wilde gaan. Ik liet hem
weten dat ik geen eigen woning had, waarna hij me medelevend aankeek en zei:
“Het is al goed. Vandaag kun je blijven, maar morgen moet je echt
vertrekken.” Hij nam wat geld uit zijn zak en vertelde: “Neem dit bedrag,
wellicht dat dit jou van nut kan zijn totdat je een baan vindt.”

Het
werd een koude nacht en toen de bebaarde jongeman op het punt stond om te
vertrekken, stopte ik hem. Ik bedankte hem en zei: “Blijf jij maar hier,
ik ga zelf wel op zoek naar een slaapplaats. Ik wil slechts één ding weten?
Wat was de reden dat jij jouw vriend op die manier behandelde?” Hij ging
zitten en begon met mij te spreken, terwijl zijn ogen naar de grond gericht
waren. Hij legde me uit dat de Islam het afzonderen met een vrouw en andere
zaken, zoals het drinken van bedwelmende dranken verbiedt en dat de Islam
aanspoort tot het goed behandelen van de mensen. Ik stond werkelijk versteld.
Waren dit nu de terroristen waar de mensen het altijd over hadden. Ik was in
de veronderstelling dat zij met pistolen liepen om daarmee iedereen die ze
tegenkwamen te doden. Zo hadden de Amerikaanse media mij geleerd.

Ik vroeg
hem mij meer te vertellen over de Islam, waarna hij mij meenam naar een
praktiserende moslimfamilie. Ik kwam daar aan om tien uur in de avond en
werd warm onthaald. Ik begon vele vragen te stellen aan de heer des huizes:
dokter Soelayman. Hij gaf mij bevredigende antwoorden, totdat ik volledig
overtuigd was van de Islam dat dit hetgeen is waar ik naar op zoek was. De
Islam is een heldere en duidelijke religie, die precies aansluit bij onze
natuurlijke aanleg. Ik ondervond geen enkele moeite om datgene wat ik
aanhoorde te accepteren. Dit was de waarheid.

Ik kreeg
een onvoorstelbaar gevoel van trots toen ik mijn bekering tot de Islam
bekendmaakte. Direct daarna heb ik mijn hidjaab aangetrokken. Dit alles
gebeurde de volgende dag om één uur ’s middags. De dag waarop mijn hart
weer tot leven kwam.

Einde