Er was eens een klein konijntje, dat Klaas de Konijn heette. Hij hield ervan om andere dieren in de maling te nemen en grappen met hen uit te halen.
Op een dag fopte hij Mickey de Muis door een stukje kaas op een muizenval te plaatsen. Toen Mickey het stukje kaas wilde eten… Pats, zat ineens zijn neus in de klem.
Wat later dacht Klaas de Konijn dat het wel leuk zou zijn om zijn vriend Harry de Hond in de maling te nemen. Harry was op dat moment bezig in zijn tuin.
Klaas de Konijn kwam giechelend op Harry de Hond af en vroeg hem: “Wil jij misschien een lekker stukje worst?”
Harry de Hond riep: “Heel graag ja! Maar ik zie niks.”
Klaas de Konijn zei: “Kijk hier ligt het. Het viel net nog uit iemands boodschappentas.”
Hongerig beet Harry de Hond op het stukje worst… En pssst, met grote kracht spoot er allemaal water in Harry’s gezicht.
Harry schrok zich wild en toen hij even later wat beter keek, zag hij dat hij niet had gebeten in een stuk worst maar in een tuinslang die Klaas de Konijn met allerlei planten had bedekt.
Weer wat later kwam Klaas de Konijn in de buurt van Elly de Eend. Hij maakte voor haar een spoor van zaadjes en verstopte hier en daar wat zaadjes onder wat takken en bladeren.
Klaas de Konijn was stilletjes aan het wachten op Elly de Eend, terwijl hij in één hand een val vasthield. Klaas de Konijn had een touw met lus om een laaghangende tak gehangen. Zodra Elly de Eend langs zijn val waggelde opzoek naar het lekkere zaad, trok Klaas de Konijn aan het touw waardoor de snavel van Elly de Eend vast kwam te zitten. Daarna bond Klaas de Konijn het touw snel vast aan een boom.
Mickey de Muis, Harry de Hond en Elly de Eend, die allen erg boos waren toen zij erachter kwamen dat hun vriend Klaas de Konijn al deze flauwe grapjes had uitgehaald kwamen bij elkaar. Allen vertelden ze wat hen was overkomen. Ja, ze waren allemaal goed bedonderd door Klaas. “Maar”, zeiden ze: “Dit kunnen we niet zomaar over ons heen laten lopen. Klaas moet een lesje leren.” Met z’n drieën verstopten zij zich totdat Klaas de Konijn voorbij kwam lopen. Snel grepen ze hem en namen hem mee naar het bos en gooiden hem daar in het meer. “Zo, dit is je verdiende loon”, riepen ze alle drie lachend.
Klaas de Konijn kreeg nu ook eens een koekje van eigen deeg. En wat denk je…? Hij vond het helemaal niet leuk. Klaas de Konijn begon na te denken en begreep toen dat anderen net als hem dit soort grapjes helemaal niet leuk vinden. Klaas de Konijn begon spijt te krijgen dat hij zijn vrienden zo had behandeld en beloofde dat hij dit soort grapjes niet meer zou maken. Klaas de Konijn had inderdaad een goede les geleerd, namelijk dat het uithalen van zulke flauwe grapjes met anderen helemaal niet leuk zijn, maar juist heel gemeen.