Helaas zijn veel moslims vandaag de dag zoals een metgezel van de Profeet (vrede
zij met hem) beschreef toen hij zei. “Laat het niet zo zijn dat de dag dat je vast en de dag dat je niet vast gelijk zijn.” Dat wil zeggen, dat het gedrag, de houding en hoe wij in de wereld staan hetzelfde is ongeacht of we vasten of niet; dus dat het vasten geen invloed heeft op ons. Dit is de reden waarom wij moeten leren van de volgende lessen.

Het vermeerderen van Taqwah

Allah heeft het vasten voorgeschreven voor het vermeerderen van Taqwah, Hij zegt
wat als volgt te vertalen is:

“O jullie die geloven, het vasten is jullie voorgeschreven, zoals het degenen die voor jullie waren was voorgeschreven, opdat jullie godsvrezend zullen zijn.”

(Soerat al-Baqarah: 183)

Taqwah wordt vaak met godsvrees of godsvrucht vertaald, maar het is meer dan dat.
De Islamitische geleerden hebben het uitgelegd als: Het plaatsen van een schild tussen jezelf en Allah’s Woede en Hellevuur. Wij dienen onszelf dan ook bij het verbreken van het vasten af te vragen: “Heeft deze dag ervoor gezorgd dat we Allah meer vrezen? Heeft het geleid tot meer motivatie om onszelf van het Hellevuur te redden of niet?

 Het dichter komen tot Allah

Dit kan bereikt worden door het reciteren en het bestuderen (van de betekenis) van de Koran gedurende de dagen en nachten van Ramadan, het bijwonen van de Tarawieh-gebeden, het gedenken van Allah, het bijwonen van bijeenkomsten ter
vergaring van kennis, en voor diegene die hiertoe in staat is; het verrichten van ^cOemrah. Ook is het sterk aangeraden voor wie hier de mogelijkheden voor heeft om al-I^ctikaaf (het zich afzonderen in de moskee) te verrichten tijdens de laatste tien nachten van Ramadan, om alle wereldse doelen achterwege te laten en zijn gedachten
puur en alleen op Allah te richten, en om daarmee nader tot Allah te komen. Wanneer iemand zondigt, voelt hij zich ver van Allah. Dit is wellicht de reden waarom iemand het moeilijk zou kunnen vinden om de Koran te lezen en naar de moskee te komen. Echter, een gehoorzame dienaar voelt zich dichter bij Allah en wil juist Allah meer aanbidden.

Het verkrijgen van geduld en een sterke wil

Allah heeft geduld meer dan zeventig maal genoemd in de Heilige Koran en draagt ons in Zijn Boek meer dan zestien maal op ons geduld te bewaren. Dus als iemand vast en zijn eten en drinken opgeeft en wegblijft van alle seksuele handelingen tijdens die bepaalde uren, dan leert die persoon om zich in te houden en geduld te hebben. Deze gemeenschap heeft standvastige mannen en vrouwen nodig met een sterke wil, die zich vasthouden aan het Boek van Allah en de Soennah van de Profeet (vrede zij met hem), en niet wankelen voor de vijanden van Allah. Wij hebben geen behoefte aan emotionele mensen, die alleen maar hun stem verheffen met slogans en schreeuwen, maar zodra het moment aanbreekt om stevig bij de Waarheid te staan beginnen te wankelen.

Het streven naar Ihsaan en het vermijden van Riyaa´

Ihsaan houdt in dat je Allah aanbidt alsof je Hem ziet, en al zou je Hem niet zien dan weet je dat Hij alles (dus ook jou) ziet. Al-Hasan al-Basri zei: “Bij Allah, ik heb in de laatste twintig jaar geen woord gezegd, iets met mijn handen gepakt of mijzelf voorgenomen om iets te pakken of een stap voorwaarts danwel achterwaarts gezet of enige andere actie ondernomen voordat ik mij bedacht: ,,Zou Allah deze daad liefhebben? Zal hij tevreden zijn met deze actie?” Dus als men aan het vasten is hoort men zichzelf deze vraag te stellen en hoort men Riyaa’ (uitsloverij) te voorkomen.
Allah zegt in een hadieth Qoedsie: “Alle daden van de zoon van Adam (de
mens) zijn voor hem, behalve het vasten, dat is voor Mij en Ik geef er
beloning voor…” (al-Boekhaarie)

Allah zondert hier het vasten uit van alle andere vormen van aanbidding, door te
zeggen ‘behalve het vasten, dat is voor Mij’, omdat niemand zeker kan weten of iemand vast of niet, behalve Allah. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld iemand die het gebed verricht of een aalmoes weggeeft of de Tawaaf (de ronggang om de Ka^cbah) verricht, voor eenieder zijn deze daden van aanbidding immers zichtbaar. Een persoon zou deze daden kunnen verrichten om indruk te maken op de mensen om hiermee bijvoorbeeld in aanzien bij hun te stijgen. Soefyaan ath-Thawrie bracht vele dagen en nachten door in tranen waarna de mensen hem vroegen: “Waarom huil je, is
dit vanwege jouw angst voor Allah?” “Nee”, zei hij, waarna ze hem vroegen: “Is dit dan vanwege jouw angst voor het Hellevuur?” Hij zei: ‘Nee. Het is niet de angst voor het Hellevuur dat mij doet huilen. Wat mij doet huilen is dat ik al die jaren Allah heb aanbeden, lessen heb gegeven en ik niet zeker weet of mijn intenties puur en alleen voor Allah waren.”

Het verbeteren van ons gedrag

De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd: “Wie leugens en vulgaire taal en het handelen ernaar niet laat, hoeft van Allah ook zijn eten en drinken niet te laten.” (al-Boekhaarie)

Wat wij hiervan leren, is dat wij aandacht moeten schenken aan het verbeteren van ons gedrag. De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Ik ben (slechts) gestuurd om de goede manieren te vervolmaken” (al-Moewaata)

We moeten dus eens goed naar onszelf kijken. Volgen we wel het voorbeeld van
onze geliefde Profeet (vrede zij met hem) wat betreft ons gedrag? Geven wij
bijvoorbeeld wel  salaam (de vredesgroet) aan zowel onbekende als bekende moslims? Volgen wij wel de gedragscode van de Islam, door de waarheid, en alleen de waarheid te spreken? Zijn we oprecht? Zijn we genadig tegenover de Schepping van Allah, geprezen en verheven is Hij?

Het erkennen dat je positief kunt veranderen

De Profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) zei: “Iedere zoon van Adam
maakt fouten en de beste van degenen die fouten maken zijn zij die berouw tonen” (Ibn Maadjah)

Allah geeft ons vele mogelijkheden om berouw te tonen tegenover Hem en om Zijn
vergiffenis te zoeken. Wij dienen hier dan ook ten volste gebruik van te maken.

Het vermeerderen van vrijgevigheid

Ibn ^cAbbaas overlevert dat de Boodschapper van Allah (vrede zij
met hem) de meest vrijgevige persoon was, en dat hij het meest vrijgevig
was in Ramadan omdat Djibriel elke nacht bij hem kwam en (dan) de
Koran met hem herhaalde. (Al-Boekhaarie)

De Profeet (moge Allah’s vrede en zegeningen met hem zijn) heeft ook gezegd:
“Hij die eten geeft aan een vastende om zijn vasten te verbreken, zal
dezelfde beloning ontvangen als hem (de vastende), zonder dat er iets
wordt vermindert van de (beloning van de) vastende.” (at-Tirmidhi)

                           Het proeven van eenheid onder de Moslims

De Profeet (vrede zij met hem) zei: “…Diegene van jullie die na mij
zullen leven, zullen veel verschillen zien. Houdt jullie dan vast aan mijn
Soennah en de Soennah van de rechtgeleide khaliefen. Bijt jullie daarin vast met jullie kiezen.”(Aboe Daawoed)                                           

In deze maand is er het gevoel dat een eenheid binnen onze gemeenschap mogelijk
is, omdat we allemaal samen vasten, het vasten samen verbreken, Allah samen
aanbidden, en samen Salaat-ul ^cIed bidden. Het gevoel dat een eenheid mogelijk is, leeft meer dan ooit. Het is mogelijk dat de Oemmah één lichaam is, maar dit kan alleen bewerkstelligd worden als we allen slechts gehoorzaam zijn aan Allah en Zijn Boodschapper (vrede zij met hem).

                                               Het aanleren van discipline

De Profeet (vrede zij met hem) heeft ons geleerd om gedisciplineerd en strikt te zijn, striktheid die ons van overdrijven behoedt en ervoor zorgt dat we de grenzen die Allah ons heeft opgelegd niet te buiten gaan. Niemand kan bewust het vasten voor de zonsondergang verbreken, omdat dit niet door Allah geaccepteerd zal worden. Moslims moeten leren strict te zijn in hun leven, omdat zij een belangrijke boodschap met zich meedragen waaromheen zij hun leven moeten vormgeven.

                                        De jeugd leren om Allah te aanbidden

Het was de gewoonte van de mensen van Medinah, om gedurende de vastenperiode van ^cAshoera’ (wat nu een aanbevolen periode is om in te vasten) hun kinderen aan te moedigen met hun mee te vasten. Wanneer de kinderen honger en dorst kregen en dit lieten merken dan leidden hun ouders hen af door ze iets te geven om mee te spelen. De kinderen verbraken hun vasten met hun ouders.

De jongeren dienen dan ook meegenomen te worden naar de moskee en zij dienen
met hun ouders te bidden, zodat zij de gewoonte aanleren om Allah te aanbidden. Als kinderen niet aangemoedigd worden om te vasten als ze jong zijn dan zullen zij het heel moeilijk vinden om dertig dagen te vasten zodra zij pubers zijn. Daarom zei de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) dan ook: “Draag je kinderen op hun zevende op om te bidden en tucht hen op hun tiende (als ze niet bidden).” (al-Haakim)