Het onderwerp ‘de vrouw binnen de Islam’ is een onderwerp dat steeds weer opgerakeld wordt. Volgens sommigen heeft de Islam de vrouw onrecht aangedaan door bijvoorbeeld haar een kleiner aandeel van de erfenis toe te kennen, een hoofddoek voor te schrijven en de man toe te staan om meer dan één vrouw te huwen.
Ook de christenen maken gretig gebruik van dit soort argumenten om de Islam aan te vallen. Maar zoals een Arabisch spreekwoord luidt: “Als je huis van glas is gemaakt, ga dan niet met stenen naar anderen gooien.” Zo lezen wij bijvoorbeeld in Mattheüs:
“Plotseling klonk de roep van een Kanaänitische vrouw die uit die streek afkomstig was: ‘Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon.’ Maar hij keurde haar geen woord waardig. Zijn leerlingen kwamen naar hem toe en vroegen hem dringend: ‘Stuur haar toch weg, anders blijft ze maar achter ons aan schreeuwen.’ Hij antwoordde: ‘Ik ben alleen gezonden naar de verloren schapen van het volk van Israël.’ Maar zij kwam dichterbij, wierp zich voor hem neer en zei: ‘Heer, help mij!’ Hij antwoordde: ‘Het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren.’ Ze zei: ‘Zeker, Heer, maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen.’ ”
(Mattheüs 15: 22-27)
Volgens de Bijbel zou deze vrouw Jezus hebben benaderd. Maar omdat zij niet tot zijn ras behoort, maakt hij haar uit voor een hond. Is er een grovere belediging te bedenken voor de vrouw dan deze?
Ook lezen wij in Genesis 3 dat het de vrouw is geweest die Adam heeft verleid om te eten van de verboden vrucht, waarna God onder meer de akker heeft vervloekt, de zwangerschap tot een zware last heeft gemaakt en de man over de vrouw laat heersen. Dit is hoe de vrouw in de Bijbel afgebeeld wordt.
Als je een vergelijking maakt met de teksten van de Koran over het verhaal van de zondeval met die van de Bijbel, dan valt ons op dat nergens in de Koran te kennen wordt gegeven dat Eva degene is die Adam daartoe heeft verleid. Zij zijn beiden zelfs verantwoordelijkheid voor deze daad.
De Islam stelt de man en de vrouw gelijk aan elkaar wat betreft de verplichtingen. Zaken zoals daden van aanbidding, de verkondiging van de Islam, het goede gedrag en lichamelijke behoeften, komen zowel de man als de vrouw in gelijke mate toe. Allah zegt:
“En de gelovige mannen en de gelovige vrouwen zijn elkaars helpers. Zij roepen op tot het behoorlijke en verbieden het verwerpelijke. Zij onderhouden de Salaat en geven de Zakaat en zij gehoorzamen Allah en Zijn Boodschapper. Zij zijn degenen die Allah zal begenadigen. Zeker, Allah is Almachtig en Alwijs.”
(Soerat at-Tawbah: 71)
Maar aangezien de vrouw en de man in sommige opzichten wel van elkaar verschillen, is het nodig om een scheiding tussen hen aan te brengen wat betreft verantwoordelijkheden en taken. De man en de vrouw genieten evenveel recht op meningsuiting, waardering, denken, onderwijs, ambitie, beheer van vermogen, enz.
Sommige zaken daarentegen worden van de man geëist en niet van de vrouw, omdat hij degene is die over de capaciteiten hiervoor beschikt. Zoals kostwinning, oorlogvoering, leiderschap, enz.
Eén van de zaken die niet onbelicht moeten blijven, is de erfenis. De vrouw krijgt weliswaar de helft van wat de man krijgt, maar aan de andere kant rusten er op de man veel meer financiële verplichtingen dan op de vrouw. Hij draagt namelijk zorg voor zijn gezin en als het nodig is ook voor zijn ouders en ongetrouwde zussen.
In de gevallen dat de vrouw de helft erft van wat de man krijgt, hoeft de vrouw niet op te draaien voor haar eigen onderhoud en ook niet dat van haar kinderen. Het is de man die een bruidschat aan haar moet afstaan om met haar te kunnen trouwen en later dient hij ook op te draaien voor de zorg van haar en haar kinderen. Zij mag de erfenis geheel aan zichzelf besteden. Dus wie is degene die het meest overhoudt?
Hoe zit het nu met de hoofddoek? Onze verbazing is groot wanneer wij zien dat zogenaamde christenen en mensen die zich beroepen op joods-christelijke tradities de aanval openen op de hoofddoek. Want als je de Bijbel zou lezen, dan kom je teksten tegen zoals de volgende:
“Ook Rebekka keek op. Zodra ze Isaak zag, liet ze zich van haar kameel glijden. ‘Wie is die man die ons daar in het veld tegemoet komt?’ vroeg ze aan de knecht. ‘Dat is mijn meester,’ antwoordde hij. Toen pakte ze haar sluier en bedekte haar gezicht.”
(Genesis 24: 64-65)
Het ontnemen van de sluier wordt zelfs in de Bijbel als schande en vernedering bestempeld. Zo zien wij de volgende tekst in de Bijbel staan:
“Trots zijn Jeruzalems vrouwen, ze lopen met het hoofd in de nek, kijken lonkend rond en wiegen met de heupen, ringen rinkelen om hun enkels. Daarom zal ik hun sluiers afrukken, hen openlijk vernederen.”
(Jesaja 3: 16-17)
Tot op de dag van vandaag kunnen wij nog steeds zien hoe de vrouwen die symbool staan voor het christendom, namelijk de nonnen, niet over straat durven zonder hun hoofddoek. Ook hindoestaanse vrouwen hebben bijvoorbeeld de gewoonte om hun hoofden te bedekken, maar niemand die zich hierover beklaagt. Het zijn schijnbaar slechts de moslimvrouwen die de mensen tot ergernis drijven.
Het dragen van de hoofddoek is geen vernedering, zoals vandaag wordt gesuggereerd. Het is een gebod afkomstig van de Heer van de hemelen en de aarde. Afkomstig van Allah Die de vrouw heeft geschapen en haar op een ongekende wijze heeft geëerd. De hoofddoek is een verering voor de vrouw. Zoals een persoon vereerd is bij een organisatie te behoren en met trots zijn ambtsgewaad draagt, is de moslima ook vereerd dat zij gerekend mag worden tot de gehoorzame dienaren van Allah. En zij geeft hieraan blijk door getooid met de hoofddoek door het leven te gaan.
Een andere zaak, die nota bene door christenen bekritiseerd wordt, is polygynie binnen de Islam. Maar kennelijk zijn ze weer vergeten dat in hun boek melding wordt gedaan van andere profeten die zich hieraan ‘schuldig’ hebben gemaakt. Zo komen wij in de Bijbel de volgende teksten tegen:
“Abraham huwde nog een andere vrouw, Ketura genaamd.”
(Genesis 25: 1)
“En hij (Jakob) stond op in dienzelfden nacht, en hij nam zijn twee vrouwen, en zijn twee dienstmaagden.”
(Genesis 32: 22)
In de wetten van Mozes werd op sommige punten de polygynie teruggedrongen. Zo mocht een man niet met twee zussen tegelijk getrouwd zijn (zie Leviticus 18: 18).
En zo staat er over Profeet Salomo het volgende:
“En hij heeft als vrouwen gehad zevenhonderd vorstinnen en driehonderd bijvrouwen.”
(1 Koningen 11: 3)
Als slotwoord kunnen wij ons beperken tot de volgende woorden van Jezus:
“Wat kijkt u naar de splinter in het oog van uw broeder en de balk in uw eigen oog merkt u niet! Hoe kunt u tegen uw broeder zeggen: Laat mij die splinter eens uit uw oog halen, terwijl u de balk in uw eigen oog niet ziet! Huichelaar die u bent! Verwijder eerst die balk uit uw eigen oog, dan ziet u pas scherp genoeg om de splinter uit het oog van de ander te halen.”
(Lucas 6: 41-42)
Team al-Yaqeen