Je gebreken aangeven vóór het huwelijk

16683

De Foeqahaa’ verschillen van mening over de gebreken die men verplicht is kenbaar te maken bij het aangaan van een huwelijk. De meerderheid van hen is van mening dat dit zich beperkt tot specifieke gebreken die een belemmering vormen tot huwelijksgenot. Voorbeelden hiervan zijn: krankzinnigheid, vitiligo en gebreken aan het geslachtsdeel.

De tweede uitspraak die hierover is gedaan, is dat het gaat om elk gebrek dat ervoor zorgt dat één van beide partners afstandelijker wordt van de ander. Hierdoor kan het doel achter het huwelijk, namelijk onderlinge genade en genegenheid, niet verwezenlijkt worden. Het is verplicht dit soort gebreken te benoemen. Mocht één van beide partijen dit achterwege hebben gelaten, dan is het gegrond om het huwelijkscontract te ontbinden.

Ibn ul-Qayyim zegt hierover:

“De analogie gebiedt dat elk gebrek dat ervoor zorgt dat één van beide huwelijkspartners op afstandelijker wordt van de ander waardoor het doel achter het huwelijk, namelijk onderlinge genade en genegenheid uitblijft, de mogelijkheid verschaft tot het ontbinden (van het huwelijkscontract).”

 (Zaad ul-Maʿaad, boekdeel 5, blz. 166)

Dit is de meest correcte mening, maar is wel onderhevig aan drie richtlijnen:

  1. De betreffende ziekte is van invloed op het huwelijksleven en op het nakomen van de verplichten richting de partner en kinderen.
  2. De huwelijkspartner heeft er een afkeer van door hiernaar te kijken of het te ruiken.
  3. Het betreft een daadwerkelijke en permanente ziekte en niet slechts een waanbeeld. Ook mag het niet gaan om een tijdelijke ziekte die na verloop van tijd of na het aangaan van het huwelijk zal verdwijnen.

Islamqa.com