Sheikh Boukhoubza, een geleerde naar mijn hart

4807

Eergisteren heeft de hele moslimgemeenschap een berg van kennis, een opvoeder en een voorbeeld verloren. Eergisteren is de weledele geleerde Mohamed ibnoel-Amien Boukhoubza overleden in zijn woonplaats Tetouan in Marokko.

Vele moslims in zowel binnen- als buitenland moesten dit treurige nieuws verwerken, waarna zij zich realiseerden dat de moslimwereld een waardevolle geleerde heeft verloren. En daarmee heeft de gemeenschap wederom een breuk opgelopen. En wat voor breuk!

Zijn dood heeft mij persoonlijk ook geraakt. Het is alsof ik mijn eigen opa, vader, broer en leraar heb verloren. Niet omdat ik een trouwe leerling van hem was of nauwe banden met hem onderhield. Zijn positie die hij in mijn hart inneemt, is niet ontstaan alleen vanwege de kennis die hij bezat maar meer vanwege de zichtbare vruchten van deze kennis. Het was zijn nobele gedrag, met name zijn bescheidenheid en oprechtheid, die enorm veel indruk bij mij hebben achtergelaten. In alle opzichten toonde hij aan dat bescheidenheid een natuurlijk karakter van hem was, zijn klederdracht, manier van praten, houding en omgang met iedereen, ongeacht of hij hem kende of niet.

Ik ben Allah dankbaar dat Hij mij heeft begunstigd met de persoonlijke ontmoeting met deze grote geleerde. De eerste keer was het in zijn woonplaats Tetouan. Het was zomervakantie en ik was toen in Marokko. In Tanger om precies te zijn. De stad waar ik geboren en opgegroeid ben. Ik hoorde toen van mijn vrienden die daar wonen vele positieve verhalen over en uitspraken van Sheikh Boukhoubza. Alleen van horens al, kreeg hij een plek in mijn hart. Maar ik wilde niet alleen over hem horen. Het werd eens tijd om hem ook persoonlijk te spreken en te ontmoeten. Via de kennis van mijn vrienden vernam ik dat hij op dat moment aanwezig was in Tetouan en dat hij op die dag lesgaf in de moskee, gelegen op loopafstand van zijn huis. Samen met mijn vrienden zijn we hem in Tetouan gaan opzoeken. We kwamen daar aan, liepen vervolgens de moskee binnen, hebben het Maghrib-gebed verricht en woonden daarna de les bij van de man naar wie ik opkeek. Het is een man met een simpele Marokkaanse djellaba en bril. En ik kan me nog heel goed herinneren waar de les over ging. Hij begon Soerat az-Zoekhroef uit te leggen en was gekomen bij dit vers:

وإنه لعلم للساعة فلا تمترن بها واتبعون هذا صراط مستقيم

Op basis van deze sterk inhoudelijke les realiseerde ik me daadwerkelijk waarom hij hoog staat aangeschreven. Na afloop van zijn les liep hij rustig naar zijn huis. Mijn vrienden en ik liepen met hem mee, stelden ons voor en mochten hem een aantal vragen stellen, totdat hij bij zijn huis aankwam.

Het is was een ontmoeting en een les om nooit te vergeten.

Het jaar daarop was ik ook in Tanger op vakantie. Ik vroeg wederom mijn vrienden waar Sheikh Boukhoubza op dat moment verbleef. We hoorden dat hij in een vakantiehuis in Tamarnout, een klein dorpje aan de noordelijke kust tussen Tetouan en Jebha, verbleef.

We reisden ernaartoe. Toen we daar aankwamen en bij hem aanbelden, hoorde wij van zijn familie dat hij enigszins ziek was, zich niet lekker voelde en moeilijk naar buiten kon komen. Toen we een paar keer aandrongen, tegelijkertijd bijna de hoop opgaven, en ook vertelden dat we uit Tanger kwamen om hem even kort te zien, verraste hij ons door naar buiten te komen. Met een wandelstok en simpele wit-grijs gestreepte “Qandoerah” (gewaad) kwam hij vanaf een afdaling onze kant op. Wij konden ons geluk niet op toen we hem naar buiten zagen komen.

Met een prachtig uitzicht naar de zee zaten we even met hem, stelden hem een aantal vragen en maakten met hem een herinneringsfoto.

We lezen vaak over de bescheidenheid van de Profeet (vrede zij met hem) maar nooit hebben wij een oprechte bescheidenheid in de praktijk mee mogen maken. Maar door Sheikh Boukhoubza heb ik met mijn eigen ogen gezien hoe deze bescheidenheid in praktijk eruit hoort te zien. Zijn kostbare tijd die hij aan een groep vreemde jongeren gaf, de moeite die hij daarvoor deed ondanks dat hij zich ziek voelde. Zijn manier van spreken maakte hem ook zo bijzonder bij mij. Hij imponeerde niet met deftige woorden en smeet niet met chique vocabulaire, maar gebruikte glasheldere taal die iedereen direct snapt. Zijn klederdracht is gewoon simpel. Als je hem niet zou kennen en hem op straat zou tegenkomen, dan zou je wellicht uit medeleven geld uit je zak pakken en het aan hem geven, omdat je denkt dat het een oude man is die een financiële steun goed kan gebruiken.

Toen hij op een dag geïnterviewd werd door een aantal vertegenwoordigers van een islamitische organisatie die hem een aantal vragen stelden, leidde hij zijn antwoord in door te zeggen:

“Dit zijn grote vragen die niet gericht worden aan een student van kennis van mijn kaliber. Maar ik zal binnen mijn vermogen er antwoord op geven, om daarmee de wens van de broeder te vervullen. Ik ben hem dan ook dankbaar voor zijn positieve vermoedens over zijn broeder.”

Bescheidenheid ten top! En dat is ook een verklaring waarom zoveel mensen van deze geleerde houden, hem hoog hebben zitten en hem een verheven positie geven. Zoals de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Wie zich bescheiden gedraagt omwille van Allah, Hij zal hem verheffen.”

Wat mij ook opviel aan Sheikh Boukhoubza, moge Allah hem in genade aannemen, is zijn humor en openheid. Je kan met hem lachen en hij laat jou ook lachen. Een paar jaar geleden was er in Nederland een persoon die beweerde familie te zijn van Sheikh Boukhoubza en dat hij zijn oom zou zijn. Toen ik de Sheikh vertelde dat er iemand in Nederland beweert familie van hem te zijn, vroeg hij: “Is het die en die (hij noemde een beschrijving van deze) persoon?” Toen zei ik: “Ja, dat is hem inderdaad.” Hij zei: “Nou ja, het enige wat wij allebei delen is die Khoubza (letterlijk: dat broodje)!” Refererend naar zijn achternaam Boukhoubza, wat betekent: degene met een broodje.Wij lagen werkelijk in een deuk!

Uiteraard zullen er mensen zijn die helemaal niets van deze geleerde moeten hebben, die een poging doen om deze nobele geleerde zwarte te maken door hun zwarte hart. Tegen hen ben ik heel kort en zeg: “En wat kan het geblaf van de honden de hemel deren?”

Sheikh Boukhoubza mag met recht een erfgenaam van de Profeet (vrede zij met hem) genoemd worden. Behalve kennis heeft hij ook het gedrag en de bescheidenheid van de Profeet (vrede zij met hem) geërfd.

Beste moslims, ga op zoek naar de geleerden van zijn kaliber, leer van hen het geloof in woord en daad. Voed jezelf op met hun gedrag en karakter. Snak naar hun kennis en woon hun lessen bij. Neem hen als voorbeeld, kom voor hen op, ken hun rechten en ken hun deze toe. Ken hun waarde en positie en wees ten slotte heel zuinig op hen. Want voor je het weet, gaan zij dood en ben je te laat.

Moge Allah de weledele Sheikh Mohamed Boukhoubza vergeven, in genade aannemen, zijn graf verruimen en hem het hoogste Paradijs schenken en hem verenigen met onze geliefde Profeet (vrede zij met hem).

Rafik Aboe Raihana