Moslims hebben vaak moeite om hun afschuw uit te spreken over terroristische aanslagen die zogenaamd in naam van de Islam worden gepleegd. Waarom zouden ze medeleven moeten tonen met westerse terreurslachtoffers, terwijl het westen weinig aandacht heeft voor de Syrische, Irakese en Afghaanse (moslim)slachtoffers die dagelijks omkomen? Uiteraard is dit een opmerking die niet zomaar terzijde geschoven kan worden. Er moet vanuit de politiek en de samenlevingen antwoord komen dat recht doet aan deze gevoelens en frustraties die onder moslims leven.
Toch is het volgens mij niet verstandig om in een wij-zij-discussie verzeild te raken. Oftewel, omdat iemand geen oog heeft voor onze slachtoffers, moeten ook wij maar de ogen sluiten voor zijn slachtoffers. Onbeheerste wraakzucht en vergeldingsdrang zijn slechte raadgevers. De vraag die wij onszelf bij dit soort gebeurtenissen moeten stellen, is: wat zegt de Islam hierover? Islamitisch gezien is het naar mijn mening erg belangrijk om onze verontwaardiging en afschuw uit te spreken wanneer onschuldige mensen in het westen of elders slachtoffer worden van dit soort wreedheden, en wel om de volgende redenen:
· Het beschermen van het imago van de Islam: door onze afschuw uit te spreken over dit soort wanpraktijken, nemen wij het idee bij mensen weg dat de Islam iets te maken heeft met deze aanslagen. Hoe mensen naar ons geloof kijken is iets waar we ons zorgen over moeten maken. Toen één van de metgezellen voornemens was om een belangrijke vijand van de Profeet (vrede zij met hem) om te brengen om daarmee een einde te maken aan het gevaar dat hij vormde, gaf de Profeet (vrede zij met hem) hem geen toestemming hiervoor en zei hij: “Doe dat niet, want anders denken mensen dat Mohammed (vrede zij met hem) zijn metgezellen1 doodt.” (al-Boekhaarie)
· Het bestrijden van onrecht: dit soort aanslagen waarbij onschuldige mensen worden omgebracht, zijn een vorm van onrecht, en onrecht moet met alle mogelijke middelen worden bestreden, dus ook door bekendheid te geven aan je afschuw. Hierbij is het niet van belang of het slachtoffer moslim is of niet. De Profeet (vrede zij met hem) zei: “Wie een Moecaahid2 doodt, zal de geur van het Paradijs niet ruiken.” (al-Boekhaarie)
· Het wegnemen van het gevoel van angst en onrust bij mensen: door dit soort gebeurtenissen gaan mensen zich onveilig voelen en maakt angst zich meester van hen. Door ons uit te spreken hierover brengen wij deze mensen enige geruststelling en troost. Toen de moslims naar Medina verhuisden, heeft de Profeet (vrede zij met hem) onmiddellijk alle vertegenwoordigers van alle groepen (moslims en niet-moslims) uitgenodigd om een document op te stellen waarin de onderlinge afspraken staan omschreven die bedoeld zijn om duidelijkheid te verschaffen en alle onzekerheden en angst weg te nemen.
· Elkaar steunen en bijstaan in het nastreven van gemeenschappelijke doelen: wanneer het gaat om gemeenschappelijke doelen, zoals het bestrijden van onrecht, beschermen van de veiligheid en tegengaan van gevaar, dan dienen wij allemaal – moslims en niet-moslims – gezamenlijk op te trekken en als collectief te werk te gaan. De Profeet (vrede zij met hem) vertelde dat hij ooit samen met de niet-moslims een verbond had gesloten dat een einde moest maken aan het onrecht dat mensen werd aangedaan. Hierover zei hij: “Mocht ik vandaag weer door hen worden uitgenodigd voor hetzelfde verbond, dan zal ik zeker niet weigeren.” (al-Bazzaar)
Imam Aboe Ismail
1. Omdat mensen buiten Medina niet precies wisten wat zich daarbinnen afspeelde, bestond de kans dat zij deze vijand van de Profeet (vrede zij met hem) voor een metgezel aanzagen.
2. Een Moecaahid is een niet-moslim met wie moslims een verdrag hebben om vredig naast elkaar te leven.