Vraag:
Ik weet dat Bidʿah (innovatie) verwijst naar alles dat is toegevoegd aan de Islam als zijnde aanbidding. Als dit het geval is, waarom beschrijven we de Mawlied (viering van de geboortedag van de Profeet) als een innovatie terwijl het slechts een simpele viering is die niets van doen heeft met aanbidding?
Uiteraard halen sommigen hierbij als bewijs het feit aan dat de Profeet (vrede zij met hem) voor ons slechts twee ʿIed’s heeft voorgeschreven en geen andere viering anders dan deze. Hier wil mezelf echter herhalen en uitleggen dat het vieren van de geboortedag slechts een normale viering is die vrij is van enige vorm van aanbidding. Daardoor is het slechts als het vieren van elke andere verjaardag.
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
Het vieren van de Mawlied (geboortedag van de Profeet -vrede zij met hem-) is niet slechts een normale viering die niets met aanbidding te maken heeft. Daarentegen is het voor degenen die dit gebruik in acht nemen een religieus festival dat dient als een middel om dichter bij Allah te komen.
Dit kan worden uitgelegd middels de volgende punten:
Allereerst;
Degenen die deze gebeurtenis vieren en hieraan deelnemen doen dit uit liefde voor de Profeet (vrede zij met hem). Het houden van Allah en Zijn boodschapper zijn grootse daden van aanbidding en tekenen van geloof. Wat dus voor dit doel wordt gedaan wordt zonder enige twijfel gedaan middels aanbidding en het zoeken van toenadering tot Allah.
Op basis hiervan kunnen we opmerken dat de metgezellen van de Profeet (vrede zij met hem) meer liefde en respect voor hem (vrede zij met hem) hadden en zich meer bewust waren van zijn rechten dan degenen na hen. Wat dus voor hen niet behoorde tot een onderdeel van de religie, behoort ook niet tot de religie na hen.
Dit was het principe dat door ʿAbdoellah ibn Masʿoed (moge Allah tevreden met hem zijn) werd aangehaald bij de mensen van de zitting die zich hadden verzameld om Allah in de moskee te gedenken en hun dhikr (gedenking van Allah) met steentjes telden. Hij zei tegen hen: “Bij Degene in wiens Hand mijn ziel zich bevindt, of volg een pad dat meer geleid is dan het pad van Mohammed (vrede zij met hem) of je hebt een deur naar dwaling geopend!” Zij antwoordden: “Bij Allah, o Aboe ʿAbdoer-Rahmaan, onze intentie was niets anders dan goed.” Hij antwoordde: “En hoeveel die het goede als doel hadden hebben dit nooit bereikt!”
(ad-Daarimi)
Ten tweede;
Als een viering elk jaar plaatsvindt, dan is dit een ʿIed of feestdag. En feestdagen zijn religieuze symbolen. Zo vindt je dat de mensen van het Boek hun feestdagen als heilig beschouwen en deze vieren.
Sheikh Naasir al-ʿAql (moge Allah hem behouden) heeft gezegd: “Feesten vallen onder religieuze symbolen en rituelen. Net zoals het specifiek richten in aanbidding, het gebed en vasten. Dit zijn niet slechts gewoonten. Dit is de reden dat de kwestie van het lijken op en het imiteren van ongelovigen hierin zo ernstig is. Zo is ook het introduceren van feestdagen die niet door Allah zijn voorgeschreven gelijk aan het regeren met iets anders dan Allah heeft geopenbaard, het spreken over Allah zonder kennis, vervaardigen van leugens over Hem en het introduceren van innovaties in Zijn religie.”
(Moeqaddimat Iqtidaa’ as-Siraat al-Moestaqiem; blz. 58)
Ten derde;
Anas (moge Allah tevreden met hem zijn) heeft overgeleverd: “Toen de Boodschapper van Allah naar Medinah kwam hadden zij twee dagen waarin zij speelden. Hij (vrede zij met hem) vroeg: “Wat zijn deze twee dagen?” Zij antwoordden: “Wij waren op deze dagen in Djaahiliyyah gewoon om ons te vermaken”. De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei: “Waarlijk, Allah heeft ze voor jullie vervangen voor iets dat beter is: de dag van (ʿIed) ul-Adha en de dag van (ʿIed) ul-Fitr.”
(Aboe Daawoed; authentiek geclassificeerd door al-Albaani in Sahieh Soenan Abi Daawoed)
Als het slechts vieren van een feestdag een zaak van gewoonte zou zijn en niets van doen met aanbidding of het imiteren van ongelovigen, dan zou de Profeet (vrede zij met hem) hen gelaten hebben met hun spel en vermaak. Dit omdat er niets mis is met spel, toegestaan vermaak en plezier.
Maar de Profeet (vrede zij met hem) vertelde hen de feestdag niet te vieren middels vermaak. Ondanks dat het niet uitgekozen lijkt voor een daad met de intentie dichter bij Allah te komen of als daad van aanbidding. Wat dan te denken van degene die dit doen om dichter bij Allah te komen of middels aanbidding? De Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) heeft gezegd: “Wie iets toevoegt aan deze zaak van ons dat hier geen onderdeel van is, het zal verworpen worden.”
(al-Boekhaarie en Moeslim)
En Allah weet het het beste.
Islamqa.com