Vraag:
Sinds een aantal jaar ben ik lerares. Ik ben getrouwd en mijn echtgenoot en ik zijn begunstigd met een kind, alle lof zij Allah. Mijn echtgenoot is op zoek gegaan naar een geschikte baan die past bij zijn wetenschappelijke bekwaamheid. Helaas is hij daarin niet geslaagd. Uiteindelijk heeft hij een baan aangenomen in een zaak.
Daarna begonnen de geschillen tussen ons over de huishoudelijke uitgaven. Moet ik de huishoudelijke uitgaven op mij nemen? Mijn echtgenoot zegt namelijk: “Als jij de huishoudelijke uitgaven niet op je neemt, dan mag je nooit meer werken.” Heeft mijn echtgenoot recht op het salaris dat ik verdien?
Antwoord:
Alle lof zij Allah.
De echtgenoten dienen hier met elkaar af te stemmen en geen onenigheid tussen hen te laten komen. De verplichting hierover kan verschillen en vergt daarom uiteenzetting.
Als de echtgenoot de voorwaarde had gesteld dat jullie de uitgaven zouden delen en dat hij het jou verbiedt om te werken, dan dienen jullie als moslims je hieraan te houden. Dit zijn dan de voorwaarden die jullie hadden opgesteld. De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd: “De moslims houden zich aan de voorwaarden, behalve aan een voorwaarde die het verbodene toestaat of het toegestane verbiedt.”
Ook zegt de Profeet (vrede zij met hem): “De voorwaarden die het meest recht hebben om nagekomen te worden, zijn die waarbij jullie hun kuisheid toegestaan verklaren.”
Jullie moeten je dus beide houden aan jullie voorwaarden, tenzij er tussen jullie andere voorwaarden zijn opgesteld. Als er tussen jullie geen andere voorwaarden zijn opgesteld, dan moet de echtgenoot de huishoudelijke uitgaven volledig op zich nemen. De vrouw heeft hier dus geen inbreng in. Hij is degene die deze uitgaven uitgeeft. Allah, de Verhevene, zegt (interpretatie van de betekenis):
“Laat de welvarende besteden volgens zijn welvaart…”
(Soerat at-Talaaq: 7)
De Profeet (vrede zij met hem) zei: “En op jullie rust het voeden en het kleden van hen op een deugdelijke wijze.”
Het financieren is bedoeld voor de echtgenoot. Hij is degene die dingen uitvoert voor het huis en zaken verricht die bedoeld zijn voor de woning, voor de echtgenote en voor de kinderen. Haar verdiensten en inkomsten uit werk en eigen inspanning zijn van haar. Het was immers geen voorwaarde voor haar om de volledige, helft of iets dergelijks van de huishoudelijke uitgaven uit te geven.
Maar als dit anders is gegaan, zoals we eerder hebben vermeld, dan dienen de moslims hun voorwaarden na te komen. Als hij bij jou is gekomen (om jouw hand te vragen), terwijl jij al werkte als lerares en hij was daar tevreden mee, dan dient hij zich hierin te vinden en niet in te gaan op deze zaak. Ook moet hij jouw salaris met rust laten, behalve wanneer jij daar toestemming voor hebt gegeven doordat je medeleven met hem hebt. Zo zegt Allah (interpretatie van de betekenis):
“…maar wanneer zij zo goed voor jullie zijn iets ervan (van de bruidsschat) terug te geven,eet er dan met plezier en welbehagen van.”
(Soerat an-Nisaa’: 4)
Wel dien jij het hem makkelijker te maken bij een aantal zaken. Ik adviseer jou daarom om een deel van je salaris in staat te stellen voor je echtgenoot als barmhartigheid, als oplossing voor het conflict en om de confusie weg te nemen. Dit om in kalmte, rust en vrede verder te kunnen leven. Spreek samen af welk deel je af moet staan van je salaris, zoals bijvoorbeeld de helft, één derde, een kwart of iets dergelijks. Dit zodat de problemen verdwijnen en eensgezindheid, rust en kalmte plaats kunnen nemen voor het conflict. Als dit niet mogelijk is, dan is er geen bezwaar tegen om een rechtszaak aan te spannen bij een rechtbank in het land waarin jullie je bevinden. Waar de Islamitische rechtbank het nodige inziet, is met de Wil van Allah voldoende.
Maar mijn advies richting jullie is vrede te sluiten, niet in het conflict te treden en elkaar niet aan te geven bij de rechtbanken. Ook dient de echtgenote een deel van haar geld af te staan bij haar echtgenoot om zo de verwarring te voorkomen. De echtgenoot dient tevens tevreden te zijn met wat Allah aan hem heeft geschonken. Hij dient ook uit te geven naar zijn vermogen en van jouw salaris verder af te blijven en er afstand van nemen. Dit is wat er tussen jullie moet gebeuren.
Ook adviseer en herhaal ik dat jij een deel van je salaris afstaat, zodat hij barmhartig wordt en jullie beide samenwerken aan het goede tussen jullie. Het huis is immers jullie huis, de kinderen zijn van jullie en de zaak is van jullie beiden. Wat moet gebeuren is dat jij hem vergeeft in sommige zaken zodat de verwarring verdwijnt.
Moge Allah, de Verhevene, iedereen doen welslagen.
Sheikh cAbdoel-cAziez ibn Baaz (Fataawa Noer calaad-Darb, boekdeel 3, blz. 1615)