Verloven in de Islam

Vraag:

Wat is de Islamitische kijk op verloven? Meestal is een verlovingsfeest bedoeld voor de verloofden om de ringen uit te wisselen. Is dit Islamitische gezien geoorloofd?

Antwoord:

Alle lof zij Allah.

Islamitisch gezien betekent verloven dat de man een vrouw ten huwelijk vraagt. Volgens de geleerden is de verloving voorgeschreven aan hen die willen trouwen. Allah zegt (interpretatie van de betekenis):

“En er rust geen zonde op jullie wanneer jullie de vrouwen indirect huwelijksaanzoeken doen…”

(Soerat al-Baqarah: 235)

Het is overgeleverd dat de Profeet (vrede zij met hem) verloofd is geweest met ^cAa’ishah.

(al-Boekhaari, an-Nikaah, 4793)

En in Sahieh al-Boekhaari staat ook dat de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) verloofd is geweest met Hafsah.

(al-Boekhaari, an-Nikaah, 4830)

De Boodschapper van Allah moedigde degene die zich wilde verloven aan om te kijken naar de vrouw die hij ten huwelijk wil vragen. Zo heeft hij gezegd: “Wanneer iemand van jullie een vrouw ten huwelijk wil vragen en hij is in staat om te kijken naar datgene dat hem zal aanmoedigen om verder te gaan met het huwelijk, laat hem dat dan doen.”

(Aboe Daawoed)

Islamitisch gezien zijn er geen specifieke handelingen die verricht moeten worden met betrekking tot verloven. Wat sommige moslims doen is de verloving bekend maken, een feest geven om het te vieren en geschenken uit te wisselen. Als oorsprong geldt dat deze gewoontes toegestaan zijn, met uitzondering van datgene wat Haraam is verklaard. Hieronder valt het uitwisselen van ringen tussen de verloofden. Dit is een gewoonte die in het Arabisch bekend staat als “Doeblah”. Deze gewoonte gaat tegen de Sharie^cah in om de volgende redenen:

1. Sommige mensen denken dat deze ringen de liefde tussen de echtgenoten vermeerdert en een effect hebben op hun relatie. Dit is een onzinnige illusie waarvoor geen grondslag is in de Sharie^cah.
2. Deze gewoonte houdt het imiteren van niet-moslims in, zoals christenen en anderen. Het is geen gewoonte van de moslims. De Boodschapper van Allah heeft ons gewaarschuwd toen hij zei: “Jullie zullen onvermijdelijk de paden volgen van degenen die voor jullie waren, handbreedte bij handbreedte en armslengte bij armslengte. Zelfs als zij de hol van een hagedis binnentreden, zullen jullie hen volgen.” Wij zeiden: “O Boodschapper van Allah, (bedoelt u) de joden en de christenen?” Hij zei: “Wie anders?”

(al-Boekhaari)

De Profeet heeft ook gezegd: “Wie een volk imiteert, behoort tot hen.”

(Aboe Dawoed)

Deze verloving vindt meestal plaats vóór de ^cAqd (huwelijkscontract). Hierdoor is het niet toegestaan voor de man om de ring zelf om de vinger van zijn verloofde te schuiven, omdat zij nog steeds een vreemde (geen Mahram) van hem is en niet zijn vrouw.

Sheikh ibn ul-^cOethaymien zegt hierover: “Doeblah is een woord dat verwijst naar de verlovingsring. In principe is er niets mis met ringen, behalve wanneer zij gedragen worden met een bepaalde overtuiging. We zien dat sommigen hun naam graveren in de ring en deze vervolgens aan hun partner schenken. Daarbij beweren zij dat dit wederzijdse hechtenis schept. In zo’n geval is het dragen van dergelijke ringen niet toegestaan, omdat het een verbinding is aan iets waar geen grondslag voor is in de Sharie^cah. Bovendien is het onzinnig. Ook is het niet toegestaan voor de man om zelf de ring om de vinger van de vrouw te schuiven, omdat zij zijn vrouw nog niet is. Dus is zij nog steeds een vreemde voor hem. Zij is pas zijn vrouw, nadat het huwelijkscontract ondertekend is.”

(Al-Fataawaa al-Djaami^cah lil-Mar^cat il-Moeslimah, boekdeel 3, blz. 914)

Islamqa.com